Sorry

"Mel, je moet me helpen." Betsy en Melissa zaten bij de Starbucks. "Wat is er?" Melissa was al wat bijgekomen van alles. "Wat is er?" "Alex, jeweetwel. Hij zoende me. Ik weet niet wat ik moet doen." Melissa's mond zakte open. "En jij zoende terug?" "Nee, denk ik." Betsy keek naar haar koffie. "Hoe heb je dat kunnen doen?" "Ik zong Love me op straat en toen was hij er opeens, vet vaag." "Betsy, je moet het Justin vertellen. Vroeg of laat komt hij er toch wel achter." Betsy knikte en pakte haar telefoon. Met trillende vinger toetste ze zijn nummer in. "Met tha bieber-persoon." Justin's schattige grinnikje volgde. "Eh Justin, ik moet je wat vertellen." Betsy gaf haar mobiel aan Melissa. "ik kan het niet" "Doe het gewoon." Melissa drukte de mobiel weer in Betsy's handen. "Eh, ik kwam Alex tegen en hij," Aan de andere kant was het even stil. "Wat?" Fluisterde Justin alsof hij wist wat er was. "Hij.." Betsy hapte naar adem. "Hij zoende me." Aan de andere kant van de lijn was het zo stil dat Betsy even dacht dat Justin opgehouden was met ademen en daar nu dood op de grond lag. "Hoe kon je?" Justin hing op en Betsy begon te snikken. "Lekker idee." Betsy stond op en rende de Starbucks uit. Melissa liep het hele eind naar Justin's huis. Gelukkig deed Justin open. "Gaat het?" Justin knikte en liet Melissa binnen. "ik wilde je even zeggen dat Betsy het niet wilde. Dat zoenen." "Wie is Alex? ik sla dat kind zo hard op z'n," "Een vriend van vier jaar geleden. Vaag kind is dat, altijd al geweest. Maar je moet niet boos op haar zijn."
"Betsy," Melissa kwam thuis en vond haar zus in de woonkamer achter de witte vleugel. Ze had haar ipod in en speelde zachtjes met de muziek mee. "Speel je nou Sorry?" Grinnikte Melissa en Betsy knikte. "Hoe was het bij Justin?" Melissa schok, "Hoe weet jij dat?" "Ik ken je 16 jaar, gosh." Grinnikte Betsy en ze speelde verder. "Hij was geschokt, maar het is weer goed."